10 yıldır Barış' ı tanıyorum. O hiçbirşeyin olmasını beklemez, oldurur. Kafasına gelen herşeyi o an yapmak ister. İlk başlarda çok yadırgardım ama şimdi o kadar alıştım ki. Bana gösterdiği doğrulardan biridir zaten BEKLEMEMEK. Barış benim Nirvana' mdır, Buda' mdır.
Hayal kurarsın, hayalin gerçekleşmesini beklersin. Neden? Seversin, sevilmeyi beklersin, Neden? Para kazanırsın, harcayacak doğru zamanı beklersin, nedir doğru zaman? Birilerinin seni yönlendirmesini beklersin. Nesin sen, çocuk mu? Yaşamın ne kadar kısa olduğunu anlamayı beklersin, anlayacaksın tam tükenmek üzereyken. Hep aklının köşesinde "Yarın" kelimesi vardır, "Bugün" e n'oldu? Hep birşeyleri beklersin, nerede senin "farkındalığın". Uyan ve yaşadığının farkına var, aydınlan. Hepimiz kandırılıyoruz. Üniversiteye giderken, mezun olunca ne yapacağımızı düşünüyoruz, bırak sürecin tadını çıkar, ne diye beklersin geleceği kaygıyla. Çimenlerin üzerinde yürürken anın tadını çıkarmak yerine, dalmak anlamsız düşüncelere, neden? Yaşadığın ana uzak olmak neden?
"Hayat, insanlar başka planlar yaparken başlarından geçenlerdir - John Lennon"
Resimde Barış neyi bekliyor? Muhtemelen tren bekliyor. Başka da birşey beklemez o, anı yaşar, ve mutlu olur. Benim için herkesten, herşeyden farklıdır o, benim en sevdiğimdir, hep seveceğimdir.
Read more...
Bugün, Barış ile 10 yılı devirdiğimiz gün. Bachous' ta eleleverip beraber yürümeye başladığımız günden beri tam 10 yıl geçti. Sevgiyle, aşkla, dostlukla, anlayışla dolu geçen 10 yıl. Ne yaptıysak, kendimiz için yaptık. Kimseyi dinlemedik. İçimizden geldiği gibi yaşadık, herkesi de olduğu gibi kabul ettik. İlişkimizde sadece "ben" ve "o" var. Başka da kimseye yer yok. Budur bizim sırrımız. Kavgamız da, sevgimiz de kendimize.
